28.09.2023
«Ուզեցի տունս վառեմ, սիրտս չտվեց, ամաններս լվացի, դասավորեցի, ոնց որ հյուր պիտի գար... Կարալյոկս լավ էր բռնել էս տարի։ Թուրքը կուտի։
Մի նամակ եմ գրել, գրել եմ` էս տանը մաքուր, արդար քրտինքով ապրող մարդիկ են ապրել, էս տունը մաքուր կպահեք։ Մեկ էլ խնդրել եմ, որ ծաղիկներս ջրեն»։
Երկրորդ անգամ է թողել տուն, առաջինը` Սումգայիթում։
«Երրորդ անգամ տուն թողնել չեմ ուզում։ Ոչ երիտասարդությանս ժամանակն ապրեցի, ոչ հիմա ապրեցի... Տուն սարքելով ծերացա»։
Գնալիս մի քիչ երերում է։ Հետո շտկում մեջքը։
Ձեռքին պինդ սեղմում է դեղին թղթի կտորը. կացարանի համար հեռախոսահամար է, ոչ իր տան, դեռևս ոչ իր երրորդ տան։
Նարինե Վարդանյան
