11.01.2024
Բեմի կախարդանքը պարզապես լեգենդ չէ, այլ ճշմարտություն Սվետլանա Գրիգորյանի կյանքում: Երբ նա բեմ բարձրացավ հերթական տարեդարձին, թատրոնը լռեց՝ իր սիրելի արտիստուհու հանդեպ ակնածանքով: Սվետլանա Գրիգորյանը էներգիայի պոռթկումով գերել էր ներկաներին՝ ի ցույց դնելով կրակն ու յուրահատուկ հմայքը, որի շնորհիվ նա արժանացել է Ծիծաղի թագուհու կոչմանը։
Պարոնյանի անվան թատրոնում 60 տարի տեւած նրա լայնածավալ կարիերայում տեղավորվել են ավելի քան 150 փայլուն դերեր: Սվետլանա Գրիգորյանը երբեք առիթների պակաս չի ունեցել՝ մշտապես ստանալով բազմազան ու առատ դերեր օպերետներում, դասական ներկայացումներում և ժամանակակից դրամայում։ Նա բեմը կիսեց լեգենդար արտիստների հետ՝ անջնջելի հետք թողնելով հայ մշակույթի վրա։
Նայելով նրա՝ հիսուն տարի առաջ արված լուսանկարներին, ակնհայտ է դառնում, որ նա ոչ միայն տաղանդ ուներ, այլև անհավատալի քաջություն։ Սվետլանա Գրիգորյանն ընդունեց փոփոխությունները՝ երբեք չտրվելով դեպրեսիային կամ ստվերելով իր երիտասարդ գործընկերներին։ Նա հավատարիմ մնաց իր յուրահատուկ ոճին՝ հումոր, հումոր և հումոր։
Նրա բեմադրությունները լցված էին կատակերգական խառնվածքով և թատերական հմայքով։ Սվետլանա Գրիգորյանն ուներ աշխույժ տեխնիկա՝ ներառելով վոկալ, դեմքի և ֆիզիկական արտահայտություններ՝ վերածվելով կերպարների, որոնք ֆանտաստիկ էին:
Նա նպատակ ուներ ուրախություն և ծիծաղ պատճառել նույնիսկ ազգային մշակույթի համար դժվարին պահերին։ Կյանքի հանդեպ նրա անմնացորդ սերն ու առողջ ժողովրդական հումորը մարդկանց հույս էին տալիս։
1989-ին, ցուրտ ձմռան և երկրաշարժի հետևանքների ֆոնին, Սվետլանա Գրիգորյանն ու Կարպ Խաչվանքյանն իրենց ելույթը բերեցին ավերված Լենինական։ Չնայած դժվարին պայմաններին, նրանք հրաժարվեցին փոխզիջման գնալ՝ հայտարարելով, որ չկան որևէ հանգամանք, որը կարող է խոչընդոտել իրենց նվիրվածությանն արվեստին: Ծիծաղը լցվեց ցրտաշունչ դահլիճը՝ հույսի շող տալով։
