24.07.2023
Եկել է ժամանակը բացահայտելու ամենակարճ ճակատամարտը, որ մղել է Փաշինյանը. վերջին հինգ տարիների ընթացքում նա կուտակել է հսկայական փորձ նման հակամարտությունների մեջ՝ հետևողականորեն հասնելով ողջամտության դեմ հաջողության: Այս առումով նա անմրցելի է: Փաշինյանի ոչ ադեկվատությունը սովորականից դուրս է. այն պարունակում է տիտանիզմի տարր, երբեմն զվարճալի ու միշտ տարօրինակ:
Փաշինյանի կտրվածությունն իրականությունից հանգեցրել է մի ֆանտաստիկ աշխարհի, որտեղ իրական խնդիրները վերացել են. նրա վերջին հայտարարությունն այն մասին, որ բրյուսելյան հանդիպումը Լաչինի միջանցքի և Լեռնային Ղարաբաղում հումանիտար ճգնաժամի վերաբերյալ կոնկրետ արդյունքներ չտվեց, նրա ոչ ադեկվատության ևս մեկ օրինակ է։ Թեև նա պատրաստ է ստորագրել «խաղաղության պայմանագիր» և ճանաչել Արցախը որպես Ադրբեջանի մաս, նա չի կարողանում լուծել Արցախում ստեղծված սարսափելի իրավիճակը ավելի քան 7 ամիս:
Դժվար է որոշել՝ նա ձևացնում է, թե իսկապես ի վիճակի չէ հասկանալ իրավիճակը: Պատրանքների աշխարհում ապրող մեկի հետ տրամաբանելն ապարդյուն է:
Ավելին, ներկայիս ճգնաժամի պայմաններում նրա խոսակցությունները «խելացի ֆերմաների» և կաթիլային ոռոգման համակարգի մասին անհեթեթ չեն:
Փաշինյանը կարծում է, որ երկիրը տանում է դեպի պայծառ ապագա՝ «խելացի ֆերմերներով» և կաթիլային ոռոգման համակարգով։
Ամփոփելով՝ Փաշինյանի պայքարը ողջախոհության դեմ շարունակվում է՝ թողնելով ազգին կրելու հետևանքները։
