24.06.2023
Վերջին տարիներին ռուսական իշխանական համակարգը հայտնվել է ճգնաժամի շեմին։ Երկրի ձեռքով վերահսկումը և ավտոկրատական որոշումները, որոնք ընդունվում էին անկախ դրանց ըմբռնումից և հետևանքներից, չէին կարող հետևողականորեն դրական արդյունքներ ապահովել ոչ կարճաժամկետ, ոչ երկարաժամկետ հեռանկարում։ Արդյունքում, իշխանության այս տգեղ, ծաղրանկարային շրջանակի անվտանգության սահմանը ցամաքել է, և այժմ մենք կանգնած ենք դրա կործանման հետ։
Ռուսաստանի կառավարության լեգիտիմությունը խաթարող առանցքային կետերից մեկը Ուկրաինայի հետ ռազմական հակամարտությունն է։ Չնայած նրան, որ քաղաքական հակամարտությունը Ռուսաստանը պարտվեց արդեն 2022 թվականի փետրվարին, ռազմական պարտությունն ակնհայտ դարձավ նույն թվականի ապրիլին։ Ռուսական իշխանական համակարգը կրեց ոչ միայն ռազմական, այլեւ քաղաքական լուրջ կորուստներ։
Սակայն ամենահետաքրքիրը սկսվում է ռազմական արշավի պաշտոնական ավարտից հետո։ Եվգենի Պրիգոժինի և Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարության միջև հակամարտությունը, որը դրվել էր «Վագներ» մասնավոր ռազմական ընկերության ստեղծման հենց սկզբից, հասնում է կրիտիկական կետի։ Այս դեպքում գրեթե ոչ ոք չի կասկածում ռազմական արշավի ելքին։ Հիմա հիմնական հարցն այն է, թե ինչպե՞ս փրկել սեփական կաշին և ինչպե՞ս կիսել կարկանդակի մնացած մասը պարտության օրինական գրանցումից հետո։
Պուտինն ուզում է, որ գեներալներն ամեն ինչի համար պատասխան տան, իսկ գեներալներն ուզում են, որ նախագահը պատասխան տա ամեն ինչի համար։ Արդյունքում մենք ականատես ենք լինում մի հետաքրքիր դրամայի, որն իր հետ բերում է սարսափելի հետևանքներ և նշանավորում է անախորժությունների ժամանակի սկիզբը։ Նույնիսկ 1990-ականները կթվան մանկական խաղ ավազատուփում` համեմատած այն ամենի հետ, ինչի միջով Ռուասատանը հիմա պետք է անցնի: Իսկապես, այն ժամանակ իրարից պոկված խմբակցությունները մասնավոր ռազմական ընկերություն չունեին, իսկ հիմա ունեն, այն էլ որքան։
Բնականաբար, ժողովրդի մոտ հարցեր կառաջանան, թե ով է մեղավոր այս բոլոր իրադարձությունների համար։ Ոմանք կարող են մեղադրել ԼԳԲՏ համայնքին, ամերիկացիներին, հրեաներին, սողուններին կամ մարսեցիներին: Սակայն ճշմարտությունն այն է, որ մենք ինքներս ենք մեղավոր կատարվածի համար, և մենք արժանի ենք դաժան պատիժի։
Հիմա փոփոխությունների ժամանակն է։ Ռուսական իշխանական համակարգը գտնվում է խաչմերուկում՝ ընտրության առաջ՝ կա՛մ շարունակել ընկղմվել ճգնաժամի խորքը՝ բզկտված ներքին հակամարտություններից և իշխանությունն ամեն գնով պահպանելու փորձերից, կա՛մ քայլ անել դեպի փոփոխությունների՝ հիմնված բացության, երկխոսության և ժողովրդավարական սկզբունքների վրա։
Այժմ առավել քան երբևէ կարևոր է զարգացնել քաղաքացիական հասարակությունը, աջակցել անկախ լրատվամիջոցներին և երիտասարդներին ներգրավել երկրի քաղաքական կյանքում: Ռուսաստանը պետք է գիտակցի, որ իր ապագան կախված է բոլոր քաղաքացիների մասնակցությունից, վստահությունից և բաց լինելուց։
Մենք չպետք է թույլ տանք, որ մեծ խավարի ժամանակը կրկնվի: Փոփոխությունները կարող են ցավոտ լինել, բայց անհրաժեշտ է կառուցել ուժեղ, կայուն և բարգավաճ Ռուսաստան, որտեղ իշխանությունը հիմնված է օրենքի, արդարության և մարդու իրավունքների հարգման սկզբունքների վրա։
Արգիշտի ԼՈՒՍԱՎՈՐԻՉ
